Patron

Byłem jak lipy szelest, 
 na imię mi było Krzysztof
 i jeszcze ciało 
 to tak niewiele"

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Był jedynym synem Stanisława i Stefanii Baczyńskich. Ojciec poety, to człowiek o szerokich horyzontach umysłowych i dużej kulturze literackiej. Krytyk i historyk literatury, w dwudziestoleciu międzywojennym napisał wiele prac z tej dziedziny. Matka była kobietą o żywym i chłonnym umyśle. Pracowała jako pedagog w warszawskich szkołach. Pisała też podręczniki szkolne oraz książki dla dzieci i młodzieży. To ona pierwsza poznała się na talencie syna. Gdy Krzysztof był mały, rodzice rozstali się i odtąd wychowaniem syna zajęła się matka. Mały Krzyś był uroczym, ale niezmiernie wątłym dzieckiem. Często chorował. Ataki astmy napełniały matkę nieustannym lękiem.

Uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Ukończył je w 1939 roku w przededniu wrześniowej katastrofy. Zamierzał studiować grafikę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W czasie okupacji wraz ze swą żoną Barbarą (ślub odbył się 3 czerwca 1942 roku) brał czynny udział w podziemnym życiu intelektualnym i nawiązał kontakty ze znanymi literatami.

W 1943 roku rozpoczął studia na tajnej polonistyce Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku wstąpił do Armii Krajowej, a właściwie do Harcerskich Grup Szturmowych. Przeszedł tajne szkolenie bojowe i ukończył podziemną Szkołę Podchorążych. Był członkiem batalionów “Zośka” i “Parasol”. Podczas powstania walczył w szeregach plutonu młodzieżowego wraz z II Batalionem Motorowym w okolicy placu Teatralnego. Zginął w Pałacu Blanca 4 sierpnia 1944 roku, w czwartym dniu powstania. Pochowano go na podwórzu ówczesnego Ratusza. Dopiero w styczniu 1947 roku w czasie porządkowania ruin Ratusza odkopano szczątki poety, które rozpoznała jego matka i pochowała wraz z żoną Barbarą we wspólnym grobowcu na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.“Baczyński jest niewątpliwie najciekawszą postacią twórczą, jako zjawiła się na zaciemnionym naszym horyzoncie w latach 1941 - 1944” - tak napisał o nim Jarosław Iwaszkiewicz w “Alei Przyjaciół”. Jeszcze za życia poety ukazały się jako druki konspiracyjne nieliczne jego utwory. Zaledwie kilka wierszy znalazło się w zbiorku pt. “Zamknięty echem” (1940). Odbito je w 7 egzemplarzach na prawach manuskryptu jako 11 tom “Biblioteki Poetyckiej”. Kolejny druk okupacyjny nosił tytuł “Dwie miłości” (1940) i jak poprzedni powielony został w 7 egzemplarzach. Żaden z tych tomików nie został odnaleziony. Staraniem czasopisma “Droga” ukazał się druk konspiracyjny pt. “Arkusz poetycki Nr 1”, zawierający dwa wiersze: “Ciemna miłość” i“Wybór”. W 1942 roku ukazały się “Wiersze wybrane” poety. Krzysztof Kamil Baczyński pisał pod pseudonimem Jan Bugaj. Często własnoręcznie składał i odbijał swoje utwory w tajnych drukarenkach. Przepisywał je też ręcznie i ozdabiał pięknymi winietami i rysunkami.

Poezja Baczyńskiego ocalała od zagłady dzięki trosce przyjaciół i rodziny. W 1947 roku ukazał się zbiór wierszy pt.”Śpiew z pożogi”, a w czternaście lat później w 1961 roku wydano tom pt. “Utwory zebrane”, zaopatrzony w szczegółowy komentarz edytorski siostry ciotecznej poety - Anieli Kmity-Piorunowej oraz we wnikliwy wstęp Kazimierza Wyki. “...ja, żołnierz, poeta, czasu kurz.” - tak napisał o sobie Baczyński w wierszu “Rodzicom” i takim pozostaje w pamięci kolejnych pokoleń. Pozostaje jako żołnierz, który nie uchylił się przed najwyższą dla ojczyzny ofiarą, ofiarą ze swego życia, ale też jako poeta, którego twórczość to zdanie pełne i skończone..